Unë që po ju shkruaj jam një djalë 28-vjeçar nga Kukësi. Kam 10 vjet që jetoj në Tiranë, por prapë këtu vazhdojnë e na quajnë malokë. Në fillim nuk më bënte shumë përshtypje, madje as tani nuk e vras shumë mendjen. Por kam vënë re se nuk është thjesht një fjalë goje, ka brenda shumë paragjykim.
Vetëm kohët e fundit e kam vënë re që ka ndikuar tek unë. U lidha me një vajzë para ca muajsh. Çdo gjë shkonte për bukuri. Por ajo një e dy më thoshte: “Ç’ne ti nga veriu?”. Këtu në Tiranë e dinë veriun si gogol.
Po veriu, ashtu si Tirana, ka njerëz të mirë, njerëz të këqij, njerëz të ndryshëm; ka njerëz të zgjuar e njerëz të trashë, ashtu siç ka edhe Tirana.
Po si mund të mos e kuptojë njeriu kaq gjë? Me kalimin e kohës e kuptova se ajo kishte një familje shumë paragjykuese, që nuk i pranonte veriorët.
E pyeta se çfarë plani kishte për lidhjen tonë dhe më tha se nuk mund të fejoheshim se prindërit e saj nuk donin dhëndër nga veriu? E thënë thjesht dhe qartë, nuk donin malok.
Më hipën nervat se më duket çmenduri ta ndërtojë njeriu jetën e vet mbi bazën e paragjykimeve. Unë atë vajzën e desha, por më doli nga zemra në sekondë. Më dukej njeri kot, vetëm se arriti t’i nxirrte ato fjalë nga goja.
Rasti i dytë që më ndodhi së fundmi nuk ka lidhje me femra: Më thotë një shoku im për një vend pune në një biznes privat.
Unë kam studiuar inxhinieri dhe kam pasur rast të punoj në këtë profesion, edhe pse me shkëputje, se puna në Shqipëri dihet që nuk është e garantuar dhe nganjëherë jam detyruar të bëj punë që nuk kanë lidhje me profesionin tim.
Kam punuar edhe kamerier se kam pasur nevojë për lekë. Te kjo kompania ku më tha ky shoku im kërkonin inxhinier. Bëra aplikimin dhe më thirrën për intervistë pune. Kur po bëja intervistën, më pyetën nga isha dhe sikur rrudhën fytyrën kur u thashë
Më thanë se do të më njoftonin me anë të telefonit në rast se do të përzgjidhesha. Por unë e kuptova që aty se nuk do më merrnin.
E takova këtë shokun tim dhe bëmë muhabet. I vinte zor të ma thoshte, por në fund ma tha, se nuk donin verior. Edhe aty ku duhej të ishte kriter aftësia në punë, prapë na doli si pengesë fakti që jam malok. Tani e përdor edhe vetë për veten se kështu si erdhën punët duhet ta pranojmë që nuk kemi ç’të bëjmë.
Po mirë more njerëz, ju që drejtoni gishtin nga maloku, a dini të më thoni çfarë kanë malokët që nuk e doni ju? Çfarë të keqe ju kanë bërë? Pse ka marrë kjo fjalë kuptim kaq negativ? Malok do të thotë të jesh nga një zonë malore, ashtu si dikush tjetër është nga një zonë fushore apo bregdetare.
E di edhe këtë tjetrën, që këtu njerëzit i lidhin të gjitha me politikën, nuk u pëlqen politikani nga veriu dhe të trajtojnë ty sikur të jesh i biri.
Unë mes maleve jam rritur, por ama di të them se në shumë drejtime jam më i përparuar se këta që janë rritur në Tiranë e bëjnë sikur janë rritur poshtë kullës Eifel.
Këto paragjykime të prapambetura nuk e lënë këtë vend që të ecë përpara, se këtu nuk vlerësohet njeriu nga aftësitë, por përjashtohet nga mundësitë nëse është malok.
E mora edhe unë mundimin që të shkruaja në këtë gazetë me shpresën se ndoshta këto rreshta që kam shkruar do të ndikojnë që të paktën ju lexues të reflektoni dhe t’i largoni këto paragjykime që nuk e lënë shoqërinë tonë të ecë përpara.
Të qenit malok nuk duhet parë as si vlerë dhe as si antivlerë. Janë të tjera karakteristika ato që duhet të shikoni tek njerëzit, atyre vëruni mend, jo prejardhjes apo origjinës.
Ky është mesazhi që kam për ju fushorët e bregdetarët.
Me përzemërsi nga një malok!
