Po vrisja mendjen çfarë dëmi të madh mund t’i kem bërë Saleh Berishës këto kohë që del në pikë të diellit dhe në gjysmë fjalie lavdëron gazetarët që po zbulojnë të vërteta mbi korrupsionin dhe në gjysmën tjetër më sulmon mua për kullën e të birit në mes të Tiranës.
Të them që i kam bërë dëm tek kulla, nuk i kam bërë ndonjë dëm, se puna po vazhdon, edhe pas trazimit që kanë pasur aksionerët pas debatit.
Maksimumi që ka ndodhur është se janë grindur me Shkëlzenin, pse po na vini në pozitë të vështirë.
Shkëlzeni vazhdon të banojë tek vila luksoze që kushton mbi 10 mijë euro në muaj, për të cilën Berisha ka pas telendisur ambasadoren e BE, Romana Vlahutin, pse e ka marrë një vilë si ajo, për zyrat e BE, por për djalin e tij është dakord se i takon, ngaqë e ka në emër të Shtufit, “pronarit” të kullës.
Të them që nga ky debat ka fituar shumë Luli, nuk e them dot, edhe pse Berisha e ka akuzuar se qëndron pas sulmit.
Talibanët e tij nuk është se janë njerëz që mendojnë, skuqen, apo turpërohen nga ndonjë bëmë e tij. Po të kishte ndodhur kështu, ai nuk do kishte Shkëlzenin me vete. Puna është se ata janë pas tij për të mbrojtur gjëmat e tij dhe jo për t’u distancuar prej tyre.
Kështu që as kjo nuk më bind që e ka tërbuar.
Të them që nga ky debat, ai është i shqetësuar që dëmtohet Rama dhe fiton Erion Veliaj, siç e ka thënë gjithë enturazhi i shtypit të tij, dhe ai vet, nuk është serioze. Ai e ka thënë më shumë që të duket bashkëvuajtës me Ramën, që siç pati ky një besëprerë, do ketë dhe Rama, prandaj i bëri thirrje të qëndrojnë bashkë rreth kullës.
Të them se debati mbi kullën e ka dëmtuar pasi e ka nxjerrë të dobët, të korruptuar dhe mbi të gjitha një langaraq që vrapon pas kockave të Edi Ramës, është e besueshme, por ai nuk është se ka turp për faktet. Nuk e ka problem të thotë që është kulla e Lulit.
Të them që është trembur nga padia e PD rreth kullës dhe hetimi pasuror i Zenit dhe rrethit të tij me këtë rast, nuk besoj, pasi SPAK ka dhënë prova deri tani, që derisa nuk merr ende Berishën në pyetje për vrasje, nuk ka ndërmend të marrë njeri në pyetje për punë lekësh nga ajo familje.
E vetmja gjë që më shkon në mendje, është pak perverse. Më është mbushur mendja se mos këta shokët e Shkëlzenit, në emër të të cilëve ai ka hedhur tokat në bregdet nga Lalzi në Ksamil, pallatet, kullën e çdo tjetër, mund t’i kenë dhënë shenja që s’kanë ndërmend t’ia kthejnë, se do kenë telashe.
Ose i kanë rritur çmimin për këtë shërbim të rrezikshëm, kur kanë parë që mund t’i gjejë si këta të tjerët që po dënohen se kanë prona në emër të shokëve dhe shoqeve.
Ky duket tamam hall për një familje hajdutësh, që mbajnë pronat në emër të botës dhe është e vetmja gjë që i shqetëson.
Do ishte lajm i mirë, pasi në mungesë të drejtësisë që duhet të vinte nga sistemi, është një drejtësi që e vjen nga frika e sistemit.
Dhe në këto raste, halli i vërtetë i një familje hajdutësh, janë hajdutët e tjerë. Ndonjëherë kjo është dhe zgjidhja.
