Nga Anri Bala
Nuk ka asgjë më qesharake, kur shikon tek qahen e qurraviten opzitaro-pozitarët për hallin që i ka “zënë”, se ai dhe ato po i’u nxjerrin “drejtësinë”, prej gropës ku e kishin “varrosur”. Po e qajnë papushim, si kukuvajka “kufomën drejtësi”, që ne duam ta zhvarrosim e këta duan ta ruajnë të ballsamosur, në sarkofagun e tyre politik, por kanë marrë përsipër një mision të PAMUNDUR!
Ata ulërasin çdo ditë se: U kap… e mori… e privatizoi…, atë që ka vdekur, e që nuk i hyn në punë askujt, por atyre i’u duhet, për ta përdorur hijen e saj si fantazëm, e për të ruajtur varrezën e tyre të krimit.
Mirëpo, varreza e tyre është aq e madhe, sa nuk mund të ruhet nga një “lugat”. Dëshpërimisht ato e pohojnë se po i’u marrin diçka, për të cilën kurrë nuk e pranojnë ta kenë pasur në pronësi! Por e dyshimtë është se se i’ua kanë marrë, ku, kur dhe kujt po ja marrin, këtë askujt nuk i’a thonë… as vetes?! A merret diçka që nuk ekziston?! Ajo që ka ekzistuar, e që i ka tmerruar varrmihësit, ka një emër tjetër… “Padrejtësi”, ose shqip-shqip poshtërsi!
Ndërsa qytetarët e vendit tim, mezi po presin tu vijë ajo, që se kanë patur kurrë… drejtësia dhe jo kufoma që po ruhet nga lugetërit, ata vazhdojnë të çirrene e lebetiten sikur po ndodh hataja dhe po vjen mortaja.
Varrmihësit po mundohem të na bindin që ta mbulojmë me gurë të rëndë kalorsin e drejtësisë, të cilin nuk ka gur që e mbulon, sepse ai kalorës vonon por një ditë do të mbërrijë. Ndërsa unë, e shumë si unë, zbavitem duke parë përpjekjet e tyre të dëshpëruara, për të gjetur një mënyrë shpëtimi, tani që janë kujtuar, se dikush tjetër do t’i “groposi” edhe ata.
Ndaj përrallat se lugati e varrmihësi, na duan e na ruajnë duke na kthyer (pa)drejtësinë, janë vulgare dhe të pabesueshme, sa edhe një fantazist nuk i beson dhe as si alibi nuk vlejnë, për hallin e madh që i ka gjetur.
Nga frika që u ka zënë sytë, janë ngritur të marrin zvarrë të gjithë ata, që nëse nuk kanë arritur për t’i vrarë, të paktën, deri diku i kanë plagosur! “Të bashkuar për një qëllim, që në këtë vend të mos bëhet kurrë drejtësi”, ky është një nga sloganet kryesore të protestës së “popullit”, që sipas tyre i ka mbaruar durimi dhe pret të çlirohet nga uzorpatori, e të udhëhiqet nga ish horrat, që kanë humbur kujtesën ose bëjnë sikur ka ndodhur.
Kushdo që i shikon sot, e kupton se ata janë të frikësuar, e në ankth për çfarë do të ndodhë pasnesër, sepse nesër do të ndodhë ajo që ka ndodhur gjithmonë në protestat e thirrura nga politikanët e zgjebosur, që kruarjet e tyre nga halli, duan të ua paraqesin qytetarëve si epidemi: “Shfryrja e tullumbacit të premtimeve dhe zgjimi nga ëndërra”.
Ata do gënjejnë të gënjyerit, do shajnë gjithçka, edhe veten, e në fund do qajnë duke u betuar, se atë që nuk e bëmë sot, do ta bëjmë nesër, por bashkë me ju. Por e nesërmja, është dita pas çdo të sotme dhe është një gënjeshtër pa fund që e bënë njeriun t’i soset durimi. Kjo është dita më e rëndë për mashtruesit, sepse të gënjyerit tashmë nuk pranojnë të gënjehen përsëri, për ta ndjerë veten fajtor për fajet e të tjerëve dhe braktisja është dënimi më i lehtë që mund t’ju japin. Kurse dënimin kapital, ato do ta marrin si shpërblim shumë shpejt, nga ata që deri sot i kanë fyer, refuzuar dhe kundërshtuar, etaloni i drejtësisë Amerika dhe vendi i dëshiruar nga çdo shqiptarë Europa!/Ekskluzive.al
