Nga Nasim Haradinaj*
Të urrej, sepse atëherë s’kisha guxim.
Ti më turpërove atëherë kur more pushkën dhe dole në mal, ti e deshte lirinë me shum se un, ishe më trim e un ika, ika dhe nga larg te akuzova per çdo betejë ku ti luftoje, nga larg ta merrja inati.
Ta merrja inati sepse më poshtërove me trimërinë tënde, edhe tash ta kam inati, tash po ta kthej duke vjell vrer per ju, sepse jam i lig.
Tash duhet të të urrej, sepse ndryshe nuk mund ta arsyetoj mungesën time në rresht me ty.
Po ndihem rëndë kur nipërit e mbesat po shkruajnë vargje për UÇK-në, shkruajnë për ty e un ta kam inati dhe flas keq për ty.
Edhe pak, kur të rriten, do të më pyesin: “Ku ishe ti?”
Fytyrën do të ma marrin. E unë do të të urrej deri në frymën e fundit, sepse më ke poshtëruar me guximin tënd.
As lirinë e Kosovës nuk po e dua shkaku Yt.
Këtu kan mrri disa pinjollë titistë e të trimëruarë fatkeqësisht në parti lufte deri sa u siguruan qe tani mund të bëjnë distancin e tyre të pa turpshëm siç e bën dhe po e bëjnë edhe disa langareca anë e kend partive kush haptazi e kush mësheftazi….
*Ish-komandant i UÇK-së!
