ALFRED PEZA/ Më 30 Qershor, Shqipëria politike kishte vetëm dy alternativa: Zgjedhjet e dekretuara nga Presidenti i Republikës, ose do të zhvilloheshin ose nuk do të zhvilloheshin. Rrugë tjetër dhe alternativë ndryshe, nuk u diskutua që të kishte nga askush. Kërkesa për mos zhvillimin e zgjedhjeve, është e njohur. Është e vetmja alternativë dhe e vetmja kërkesë që opozita jashtparlamentare ka bërë.
Në vend të zgjedhjeve më 30 qershor, ata kanë kërkuar pushtet në tavolinë, nëpërmjet largimit të Edi Ramës dhe krijimit të një qeverie tranzitore. Përpara protestës të së shtunës së 8 Qershorit në Tiranë, kryetari i PD Lulzim Basha deklaroi se kjo nuk ishte zgjidhja e tij, por e detyruar nga Kryeministri Edi Rama. Ndërsa Kryetarja e LSI Monika Kryemadhi, tha se vetëm largimi i Edi Ramës do të sjellë mbylljen e tranzicionit politik të pas 1990 në Shqipëri.
Dihet që PS dhe parti të tjera e kandidatë të pavarur, kanë përqafuar alternativën e pjesëmarrjes në procesin e zgjedhjeve të 30 Qershorit. Fushata e tyre tashmë ka filluar prej afro 10 ditësh. Pas 3 javësh, në gjithë Shqipërinë rreth 5500 qendrat e votimit, do të presin të gjithë qytetarët shqiptarë me të drejtë vote, që të shprehin vullnetin elektoral.
Pas kësaj mbetet për tu parë e për tu provuar nëse Lulzim Basha nuk kishte, apo nuk e lanë që të zgjidhte alternativë tejtër përveç asaj që ia ka përcaktuar prej kohësh, si vijë të kuqe Sali Berisha: “Ose ikën Edi Rama, ose shkrihet opozita!”
“Nuk ka burrë që e diskuton këtë”,- tha “lideri historik” i demokratëve. Dhe sigurisht që brenda PD, as ka patur dhe as ka për të patur ndonjë burrë që të bëjë dysh fjalën e tij, për sa kohë që ai është aty.
Sikundër pas 30 Qershorit do të shohim nëse do të iki Edi Rama që të mari fund tranzicioni sipas koncepteve të Kryetares së LSI? Apo do të ikin personazhet e ditës së parë të tranzicionit, të cilët vazhdojnë të mbajnë peng Shqipërinë, edhe sot pas 30 vjetësh nga rrëzimi i komunizmit!
E shtruar në këtë mënyrë, atëherë për ta bërë më të qartë alternativën e asaj që do të përcaktojë 30 qershori, pyetja mund të shtrohet më troç është: Nga 1 korriku e tutje në skenën politike shqiptare do të rrijë Edi Rama dhe do të ikin Sali Berisha, Lulzim Basha, Ilir Meta, Monika Kryemadhi, e kështu me radhë të gjithë kryetarët e partive të tyre aleatë? Apo do të ndodhi e anasjellta?!
Njëra nga këto dy mundësi do të ndodhë. Alternativë tjetër, ashtu siç rrugë të mesme nuk u la, nuk do të ketë me sa duket. Ose do të thyhet “veza” e mazhorancës, ose “veza” e opozitës kryesore. Ose do të triumfojë sistemi politik, demokratik dhe ai institucional i vendit. Ose do të triumfojë alterantiva e rrugës. Ajo jashtë institucioneve, jashtë sistemit politik dhe jashtë procesit elektoral. Rrugë tjetër nuk ka mbetur më, me sa duket.
Në fakt, nuk kemi pse të habitemi për këtë. Për aq kohë sa Sali Berisha dihet që në të tilla raste, nuk flet kot. Ai e di mire se çfarë do të thotë, e se çfarë fshihet pas ultimatumit: Ose do të iki Edi Rama, ose do të shkrihet opozita!
E bukura e kësaj historie është se 30 Qershori, shënon edhe pikënisjen e funksionimit të sistemit të ri të drejtësisë. Ndaj fajtorët kanë frikë. Sepse, ashtu si si në Bibël: “Ti gjyqtar do të jesh i drejtë, kur ti fusësh frikën fajtorit!”
Fajtorët e kanë kuptuar se nuk mund ta komandojnë dot më drejtësinë, siç kanë bërë këto 30 vjet. Ndaj gjyqtari do të jetë i drejtë, sepse po del jashtë kthetrave të tyre. Kjo është arsyeja se përse fajtorët, kanë filluar që të dridhen, paradhënie. Duke harruar, se ti ikësh zgjedhjeve dhe gjykimit të qytetarëve më 30 Qershor, nuk do të thotë se mund ti shpëtosh edhe ditës së gjykimit.
Sepse pas kësaj nuk ka më: Tik- tak, tik- tak…
Por vetëm Tak-tak, tak- tak, taaak… Hape se po vjen SPAK!
