Nga Mentor Kikia
Unë e mbështes rezistencën e pashembullt të banorëve të Unazës së Re. Ata janë në të drejtën e tyre, para ligjit dhe para Zotit, për të kërkuar çdëmtimin e pronës së tyre.
Por bllokimi rrugës çdo mbrëmje, në pikun e lëvizjes, e ka shndëruar zonën perëndimore të kryeqytetit në ferr. Njerëz që kthehen nga puna në autostradën Tiranë-Durrës, derdhen nëpër rrugica, me dhe pa krye, në përpjekje për të çarë bllokimin.
E di që do të thoni: Rrugët bllokohen kudo ku protestohet. Po, e pranoj, që rruga të bllokohet si pasojë e protestës. Por nuk e pranoj që bllokimi i rrugës të jetë një formë proteste.
Disa dhjetra njerëz, çdo natë janë shndërruar në problem për mijëra, dhjetra e qindra mijëra të tjerë. Dhe këta njerëz që mbeten në rrugë, nuk janë as fajtorë, as përgjegjes dhe mbi të gjitha nuk kanë asgjë në dorë për tua zgjidhur këtë problem.
Protesta është një reagim ndaj qeverisë, e cila në fakt nuk po shqetësohet aspak nga bllokimi i rrugës. Ata që po shqetësohen dhe po e vujanë këtë janë qytetarë të tjerë, tërësisht të pafajshëm.
Unë perosnalisht e kam vuajtuar shumë herë këtë stres që ju krijoni aty. Do të doja me gjithë shpirt që kjo çështje të zgjidhej një minutë e më parë në favorin tuaj. Por unë s’kam asgjë në dorë. As shumë e shumë të tjerë, të cilëve na zini rrugën.
Të dashur bashkëqytetarë të Unazës së Re!
Gjeni një formë tjetër proteste, që të tërhiqni edhe banorët e tjerë t’ju mbështesin. Nëse do të vazhdoni të na zini rrugën në te tjerëve çdo natë, në pikun e lëvizjes, atëherë nuk është çudi që ditën kur të mësyjnë fadromat aty, këta njerëz të mos bashkohen me ju, por me ata që do ju prishin shtëpitë.
Shteti nuk mund të qëndrojë më indiferent. Ose ti japë zgjidhje çështjes së shtëpive, ose të liroje rrugën.
