Ende nuk ka kurim të shoqërisë dhe kujdes për të në kushtet që ajo jashtë shinave po përjeton jo një “revolucion seksual” por një anarki seksuale gati shtatzarake, me përdhunime, shitje të trupit për luks dhe për bukë, për karrierë dhe për eksport, deri në shttëzëni që vriten që në fetus. Ku jetoni more njerëz, nuk e shikoni se çfarë po ndodh?
Nga Përparim Kabo
A mund të dashurosh deri në atë pikë saqë nëse ajo dashuri refuzohet ti t’i thuash një vajze të re tek të 20-tat, atëherë ne nuk mund dhe nuk duhet të jetojmë? A është kjo një pyetje hipotetike apo një adresim real, konkret dhe për më keq i përsëritur?
Jemi dëshmitar që pikërisht në 21 janar 2018, në Ditën Ndërkombëtare të përqafimit, në vend të tij një djal i ri student në universitet vret një studente po universitare. Lajmi përfshin njoftimit news…lajmet e shpejta, vazhdon dhe disa orë, jepen disa të dhëna dhe imazhe dhe më tej përcjellja e të rinjëve në banesën e fundit. Shoqëria hesht, mbyllet në guackën e saj. Media përcjell lajmin e ri, mbase një udhëtim udhëheqësi, një garë për zgjedhjen në një federatë, apo pse jo një vdekje tjetër…Ky qendrim nuk është as serioz, as human, as institucional. Pyetja qëndron pezull.
Pse, pse, pse, vrasin shqiptarët??? Si ka mundësi që ende armët nuk janë mbledhur dhe qarkullojnë kaq lirshëm madje edhe te mosha kaq të reja? Çështë kjo gjendje mentale dhe psikologjike tek të rinjt dhe te të rriturit, ku konflikti verbal shëndrohet në shpagim me jetë? Po shoqëria civile a ka ndonjë plan veprimi, apo OJF-t mblidhen në hotele luksoze dhe pasi bëjnë paradën e rradhës mes veshjes së modës së fundit dhe aromës së parfumeve pse jo egzotike, lëshohen në drekat e bollshme, shkëmbejnë numurat e telefonave dhe bëjnë plane se ku do gjuajnë fondet e rradhës dhe si do ndajnë llokmat…E turpshme !
Ende nuk ka kurim të shoqërisë dhe kujdes për të në kushtet që ajo jashtë shinave po përjeton jo një “revolucion seksual” por një anarki seksuale gati shtatzarake, me përdhunime, shitje të trupit për lluks dhe për bukë, për karrierë dhe për eksport, deri në shttëzëni që vriten që në fetus. Ku jetoni more njerëz, nuk e shikoni se çfarë po ndodh? Jemi kaq fakultete të psikologjjisë dhe sociologjisë, flasim në auditore, zhvillojmë edukim shkencor, por shoqërinë e kemi nën disa patalogji dhe mendojmë gabimisht se këtë e zgjidh qeveria, parlamenti, apo sistemi gjyqësor! Shërbimi psikologut, mejkësia për gjendjet kllapante, rrjetet sociale on line, media, arti, kultura, rendi dhe policia, familja, edukimi i hershëm, janë përgjegjës…Ikja nga përgjegjësia nuk është i mjaftueshëm, është më sakt gishti pas të cilit nuk mund të fshihesh.
A ka studime reale dhe jo dosje me letra se si përjetohet akti i parë seksual te vajzat, po te djemtë, si ndodh dhe në cilat kushte, çfarë traume ndodh, si ndryshon personaliteti indivdit, po sjellja e tij, raportet me veten dhe me shoqërinë, me përjetimet e brendëshme dhe me familjen?!
Jam i shqetësuar, shumë madje. 50 vite më parë në vitin 1968 lëvizja studentore në Francë që mori përmasa të mëdha dhe që pas dështimit në Referendum e shpuri presidentin De Gol në dorëheqje, nisi pikërisht nga pyetja e një student që i tha një qeveritari,…”Ju po ndërtoni një pishin në Universitet që të largoni vemendjen nga e drejta që kemi si njerëz që të kryejmë marrëdhënie seksuale edhe në jetën studentore”…Shqetësimi i ngritur aso kohe në Francë ishte, a duhet, a mund të lejohet raporti seksual në konviktet universitare?? Tani unë pyes, çfarë ndodh në konviktet tona? Si e trajtojnë trupin dhe atë që quhet hormone stream studentet dhe studentët tanë?!…Ne Nuk dimë asgjë…Ne dimë në mënyrë efemere që në 21 janar 2018 u bë një vrasje e dyfishtë për një dashuri apo lidhje të refuzuar…Ne jemi dhe nuk jemi këtu deri kur…?! Fatalitet!
