Ajo që po ndodh sot me lëvizjen opozitare është një traumë e rëndë dhe një fatkeqësi që ka zënë për fyti një komb të tërë.
Më në fund kemi kaluar në njëmonoparti, monoparlament, monopushtet dhe në krahun tjetër një kakofoni zërash të çoroditur që e kanë nominuar veten opozitë.
Opozita shqiptare më shumë ngjan me një tufë mbetjesh të revolucionit rus të tetorit sesa me një forcë që frymëzon, prosperon dhe pretendon të vijë në pushtet.
Asnjë ideologji, asnjë ide, asnjë propozim konkret për dalje nga kriza. E vetmja alternativë e opozitës është sëmundja e Ramës. Më keq e katandisur nuk ka ku të shkojë një opozitë.
Dikur shqiptarët e persekutuar, por dhe shtresat e vuajtura mezi prisnin të vdiste komandanti, si një zgjidhje oportune për të shpëtuar nga kriza e një sistemi të dështuar në qelizë.
Mbetjet e revolucionit të tetorit kërkojnë dëshpërimisht sëmundjen e kryeministrit si shpëtim për hallin që i ka zënë. Nuk e mundin dot me zgjedhje, nuk e mundin dot me alternativa dhe nuk po lënë kishë e xhami pa shkuar duke ju lutur zotit se mos jua merr kundërshtarin e tyre politik fizikisht për të ardhur në pushtet.
Më të çmendur nuk bëhen.
Kukulla qirinjsh, njëri paraqitet si Trocki, tjetri si Lenini dikush tjetër si Stalini në një revolucion imagjinar që është shndërruar në ditë pune për hallexhinjtë që marrin shpërblimet nga taksat e vjedhura të shqiptarëve nga drejtuesit politikë të menderopozitës së sotme.
Mjafton të dëgjosh fjalimet e pseudodrejtuesve të kësaj opozite mjerane për të kuptuar se kemi të bëjmë me njerëz që sa kanë lënë dyert e pavionit 17, dhe flasin broçkulla që vetëm me realitetin nuk kanë lidhje. Në krye të opozitës janë vënë Gjiri i Lalëzit, Gjiri i Farkës, Gjiri i Dhërmiut, Gjiri i Lundrës dhe padyshim nuk rri mbrapa gjiri i kurvave, ku vilat miliona euroshe konkurrojnë njëra tjetrën në këtë protestë milionerësh.
Në krye të protestave janë dy persona të cilët megjithëse fizikisht mund të qëndrojnë në kullat e tyre, e drejtojnë me telekomandë tufën e zengjinëve që marrin pjesë me shashka dhe bomba molotov. Presidenti Like dhe Plaku Sali, alias Plaku Mere.
Si dy personazhe të skeduar nga drejtësia e re janë në limitet e mbijetesës dhe e vetmja rrugë është pseudorevolucioni i tetorit me buratinë të hedhur para parlamentit shqiptar apo kryeministrisë.
Njëri që ëndërron Sutjeskën dhe kthimin e ushtrisë së kuqe në lavdinë e dikurshme, si një mundësi të çarjes së rrethimit imperialist amerikan.
Tjetri në pritje të rifaktorizimit me bomba molotov për të trembur amerikanët me vetëfaktorizim imagjinar.
Plaku Sali dhe presidenti Like dëshpërimisht kërkojnë të ndalojnë kohën. Sahati amerikan bën tik-tak dhe çdo sekondë e tij shkurton jetën politike të një klase të deligjitimuar, të degjeneruar dhe super të korruptuar.
As mbeturinat e tetorit, as sëmundja e Edi Ramës dhe as ushtria e kuqe nuk i shpëton më mbeturinat e një sistemi, që lopçarët dhe parazitët i bëri multimiliarderë me pasuri marramendëse në çdo cep të rruzullit. Revolucioni i tetorit a revolucioni i Gjirit të Lalëzit është tashmë mision i pamundur.
Tik-tak po vjen SPAK, jo junta ushtarake.
Tik-tak po vjen Byroja Hetimore jo imperializmi.
Tik-tak sekondat kalojnë.
Gjyqtarët dhe prokurorët e korruptuar po bien një e nga një.
Nuk ka më këlëdëra që emëronin një gjyqtar me shifra marramendëse nga 300-500 mijë euro.
Nuk është më fjalë gazetash e ardhmja e politikës shqiptare.
Nuk zgjidh gjë sëmundja e Edi Ramës. As revolucioni i tetorit, apo i prillit.
