Publikimi nga fushata e mazhorancës, përkatësisht e Edi Ramës, e materialeve filmike, ku shfaqet Sali Berisha duke bërë gafa demenciale, duket e kanë kompleksuar rivalin e tij politik.
Sali Berisha, si për të treguar se jo vetëm që nuk ka harruar, por mban mend gjithçka nga bëmat e tij në drejtimin e Shqipërisë, risolli sot një fantazmë. Madje jo vetëm e solli, por e nxori përpara kamerave dhe firmosi një tip marrëveshje. E cila kishte sipër vulën e PD-së, Pikërisht atë vulë që Berisha e fitoi vjet nga “organizata kriminale e drejtësisë”.
Fantazma quhet Gëzim Kalaja, me të cilin Berisha firmosi një të ashtuquajtur marrëveshje për “statusin e minatorit” dhe rritjen e rrogave të minatorëve në Shqipëri.
Kush e ka ndoqi këtë event në kronikat e shumta të televizioneve të Tiranës, nga ata që kanë punuar minatorë në gjithë vendin, nga Tropoja në Konispol, u janë shfaqur në kokë gjithçka ka ndodhur në epokën e Berishës së Parë, kur personazh ishte edhe fantzma që doli përpara doktorit.
Gëzim Kalaja e quan veten si Kryetar i Sindikatave, por që asnjëherë nuk ka qenë një sindikalist. Misioni i tij i vetëm, si ish-punonjëës i ish-minierës së Valiasit në Tiranë, ka qenë greva në vitin 1991 për të rrëzuar qeverinë e ardhur nga zgjedhjet e 31 marsit 1991, e cila drejtohej nga Fatos Nano.
Mision që Kalaja e kreu me sukses, pas një greve urie në zgafellat e minierës së qymyrit, ku aktorët e saj, vetëm uri nuk patën asnjë minutë, pasi u dëndën me bërxolla dhe birra.
Kur Sali Berisha bëhet President i Shqipërisë në vitin 1992, përkatësisht njeriu që kishte superpushtetin në çdo gjë, viktimat më të mëdha të pushtetit të tij ishin minatorët.
Në të gjithë vendin, u kryen largime masive nga puna të të gjithë personelit të ndërmarrjeve minerare. U nxorën në pension të parakohshëm, në moshën 35-40 vjeç, pra në kohën më aktive të njeriut qindra mijëra minatorë, zjarmëtarë, teknikë miniere e gjeologë, por edhe inxhinierë nga të gjitha minierat e Shqipërisë.
Viktima të kësaj politike nuk ishin vetëm punonjësit e minierave të ashtuquajtura me kosto të madhe dhe pa profit, siç thuhej për ato të qymyrit apo hekur-nikelit, gjë që nuk ishte e vërtetë. Por edhe për minierat e bakrit, kromit, e mineraleve të rralla, çmimi e të cilëve vit pas viti ka arritur në qiej. Të gjithë ata vende që zotërojnë minerale të tilla konsiderohen të pasura sot.
Po le të kthehemi në 1992-shin. Minierat u boshatisën nga punëtorët, e ata që rezistuan në greva të ndryshme, valoi druri.
Siç ndodhi në Bulqizë, ku deputeti i PD-së që nuk kishte lidhje as me minierën e as me qytetin ishte ministër i Mbrojtjes. Ai dërgoi forcat speciale 800 metra poshtë nivelit të detit, duke rezikuar edhe jetën e policëve edhe të minatorëve.
Kryesindikalisti Kalaja as nuk foli, e as u ngrit për të mbrojtur shokët e tij minatorë. Ai mori nga qeveria e PD-së ashtu me firmë, Pallatin e Kulturës së Tiranës, pas Muzeut Historik, ku sot ndodhet një Universitet privat, si dhe të gjitha kampet e punëtorëve nëpër bregdet nga Shëngjini në Sarandë, si dhe në zonat turistike malore.
Prona që ju shitën më pas të fortëve të zonës. Të cilët më pas morën edhe minierat, të drejtën minerare për të shfrytëzuar pasuritë kombëtare të vendit, edhe pse nuk kishin as ide se si nxirreshin e çfarë duhet të bëhet për t’i përpunuar. Mësuan vetëm çmimet e referencës dhe si të bëhen të pasur prej tyre.
Në kohën e Berishës së Parë, nisi rrënimi i minierave dhe shfrytëzimit të pasurive natyrore të vendit, të cilët nuk u ndaluan më pas nga asnjë qeverisje tjetër në 34 vite.
Ndërkaq, Shqipëria është i vetmi vend ku sindikatat nuk kanë ekzistuar gjatë gjithë kohës pas rrëzimit të komunizmit. Statusi i minatorit që përmendi Berisha sot, mund të miratohej pikërisht më 23 mars 1992, kohë kur fitoi 2 të tretat e Parlamentit të Shqipërisë e mund të miratonte çdo ligj në vend.
Pensionet që përmendi Sali Berisha sot, mund të rriteshin vit pas viti, nëse çdo minator do t’u paguheshin sigurimet shoqërore, e jo të nxirreshin në pension të parakohshëm, me lekët që jepte si kredi Fondi Monetar Ndërkombëtar.
Natyrisht për atë që ka ndodhur në këto vite mbi administrimin e pasurisë kombëtare ka shumë fajtorë, më ekzaktsisht bashkëfajtorë, që nuk është keq të ishin edhe në fokusin e hetimeve të SPAK.
Thjesht ky rikthim i fantazmave sindikale, për të treguar se nuk është roitur, siç e quan Edi Rama, mund të sjellë atë vizion, që është edhe më bumerang sesa humbja e kujtesës./Nga Ylli Pata
