Nga Akil Ylli
Here pas here shohim ne shtyp, qe ndonje shqiptar, vdes te na rrefehet, edhe pse askujt nuk i intereson, qe po largohet nga vendi. Ne te vertet, neqoftese ka ndonje diçka qe nuk perben lajm, ky eshte tamam ai, qe s’eshte lajm fare. Largimi i shqiptareve nga vendi, eshte bere nje diçka rutine, mund te themi. Ka 30 vjet qe shqiptaret largohen. Eshte nje dukuri krejt e natyreshme, per te gjitha ato vende, ku niveli ekonomik, nuk i pergjigjet aspiratave te njerezve, per nje jete sa me te mire.
Por ajo çka ta vret veshin ne keto raste, eshte apsurditeti i berjes publike te ketyre vendimeve dhe argumentet qe perdorin, si rruge per tu justifikuar.
Ke vendosur te largohesh nga Shqipnia? Hala s’ke ike, à! Ik mor vlla, kush po te ndalon!? Rruga e mbare te qofte! S’ke pse i thu kujt! Si i behet askujt vone, per ate pune! Keto do te ishin pergjigjet me normale, qe do ti jepte çdo shqiptar gojembel, kujdo qe do ta merrte kete inisiative. Ndersa ata, qe shquhen veçanerish per perdorim fjalori shumengjyresh, minimumi i reagimit qe mund ti lejonin vetes, do ishte, ti shanin me rrace e koc!
Mirpo lind pyetja, kur keto pergjigje eshte ne gjendje ti parashikoje edhe me humbomenoja i katundit, lere pastaj hartimshkruesit e rafinuar nevrike, at’here perse duhet ta marrin kete inisiative? Sikur te vepronin keshtu, gjithe shqiptaret qe jane larguar, do t’ishte ba mullari me letra, sa Kulla e Babelit. Nje veprin krejt pa mend e krejt i panevojshem!
Ku do te fleje lepuri valle, qe e ndjejne aq te nevojshme, sa t’ju drejtohen shqiptareve me letra te hapura? Per ata qe shkruajne haptas me urrejtje, per gjithçka shqiptare, nuk kane nevoje te komentohen, por problemi eshte me keta te tjeret, qe nga njera ane jane te dashuruar me malet, fushat, detin e gjithçka çfare perfshin parajsa e gjeografis fizike te Shqiperis, kurse nga ana tjeter, urrejne shqiptaret e gjithe kusurin tjeter social-politik. Keta nuk jetojne dot, ne nje parajse pergjysem. Keta, o e duan Shqipnin parajse komplet, me gjithe bukurit natyrore, xhepat deng me leka, ku te haje qeni petlla e te argetohen pa fund, o i bejne naften Shqipnis e marrin arratin!
Ja pershembell, iku dhe petagogia Silvana dhe na la peshqesh hartimin idhnak. Braktisi gjysmeparajsen, gjysma tjeter le te digjej tha, problem i madh, ajo per vete s’kishte ndermend te perxhitej
Na kish lene dhe nje amanet ne fund. Sa po te beheshim, sa me mire s’behet, ta therrisnim te kthehej. E qute zysha vallahi!
Po ku do veje, nuk na e tha veç. Por merret me mend, ngado qe te veje, do ta humbe profesionin e pedagoges. Profesioni si pi uje andaja.
Per te jetuar, duhet te perballohet me punen ne fabrike. Tu beje asistentenc te moshuarve, te punoje patruese. Po a thua profesore Silva, i perballon keto lloj zanatesh? Vertet fiton me shume se ne Shqiperi, por duhet djerse, te ulesh koken. Duhet te perballoj prepotencen e punedhensve, sepse ka plot dhe te tille? Te gelltise kafshata te hidhura, neqoftese do te haje. Si do t’ja beje? Ajo eshte mesuar ndrysh, helbete pedagoge!
Sigurish, ka dhe menyra te besh leka. Ti perkushtohesh droges, te ushtrosh ate profesionin e vjeter. Por ky profesion, plus qe eshte mjaft i lodhshem, kerkon dhe fizik e bukuri te lakmueshme, perndryshe fiton aq, sa per te mbajtur frymen gjalle. Te jete petagogia Silvana, nje nga ato, per tu pire ne kupe? Buuu!
Gjithkush do ta kishin pyetur: Po pse mi zysh, çfare te shtyu te lesh profesion e nderuar, dhe te marresh arratin, ku ngado qe te shkosh, vertet do marresh ca leka me shume, por çmimi eshte shume i rende!
Veshtire te kuptohet, qe nje pedagoge te braktise profesionin e ti perveshet aventurave. Po kushedi, ndoshta e gjora, mund te kete mbaruar studimet ne tip Kristali, dhe s’ka duruar dot talljet e studenteve. Prandaj ka shume te ngjare, qe si e bibe e diplomuar, ka marre turr, dhe gryken e mllefit e ka drejtuar nga shqiptaret.
Ndoshta mund te kete qene aktiviste e politikes se rruges, dhe mbasi i eshte shuar çdo shprese, ngjithe hidherimin e ka dedhur mbi shqiptaret. Ku i dihet!?
Te forcehet bindja, se mund te jete keshtu, kur sheh qe deklaron, se 99,999 e shqiptarve jane te varfer. Neqoftese nuk eshte bibe e qorre, e vetmja alternativ qe i mbetet tjetrit te besoje, ngelet ajo, qe eshte thjeshte nje agjitrope e çatrifiluar Shqupi.
Tashme, eshte bere si e modes kjo pune. Per çfardo lloj deshtimit e zhgenjimit personal, hapin valvulen e tersellimes, dhe çfryjne drejt shqipetarve.
A e pate Lubonjen, se si i kercenoj shqiptaret? Ne nje leter te hapur, deklaronte, qe nuk do te shkelte kurre ne stadiumin e ri dhe ne çfardo ndertimit, qe eshte bere nga rilindasit. Veçse ne e çofshin, me shqelma. Ca ti thuash Tosit? Qe eshte i pjerdhur trush? Eshte, se lot as topi! Por e keqja nuk buron automatikisht, prej ketij statuti te veçante. Duhet te jesh plak i poshter, qe mllefin e ke buke, gjelle, si mengjez, si darke, per gjithçka, edhe si vibrator per nevoja erotike! Kete nder e meriton, veç ai: Luboja!
Po pse s’ikin, qofte duke bere hartime mor Zot! Veç te ikin mor aman, Silvanat Bushetnit, Qimat, Ballinjte, Fevzinjte.., fara mos tu gjendet, po ju a bejme hallall!
Sikur te ikte soji i tyre, do ishte nje kryeveper! Shqiperia do t’ishte, shume here me e mire! Vetem me nje kusht: T’mos mbetej asnje syresh! Mjafton nje prej tyre, e qelbet dynjaja!
