Nga Ylli Pata
U bënë javë që Lulzim Basha, lideri i opozitës, ka dalë në një rikonjicion online të dyqaneve, hoteleve, marketeve, njësive të shërbimeve, duke prezantuar ofertën fiskale të Partisë Demokratike për zgjedhjet e ardhshme.
Një imitim i aksionit që Edi Rama bëri në zgjedhjet e vitit 2013, kur doli dyqan më dyqan, duke shpërndarë fletëpalosje e prezantuar “vetitë çudibërëse”, sipas tij, që do të sillte taksa progresive.
Që prej asaj kohe, sa herë debati politik normalizohet në vend, nis e kthehet konkurrenca mes të djathtës e të majtës, se kush është më e mire, progresivja apo e sheshta dhe panelet e darkës me ekspertët e OJF-së, i mbushin kokën njerëzve me leksione e postime të teksteve të ekonomisë në universitetet private që kanë lobimet e tyre me partitë e mëdha.
Madje edhe në debatet apo intervistat për aktualitetin, televizionet i kalojnë duke bluar dogma financiare, ku njerëzit nuk kuptojnë asgjë.
Në 30 vitet e tranzicionit shqiptar nga komunizmi në një shtet demokratik kapitalist, oferta politike ka rënë në mënyrë dramatike me kalimin e viteve.
Programi i PD-së në zgjedhjet e para pluraliste në vend fliste për vende pune në masë, rroga të mëdha, çeqe të bardha e investime të huaja që tronditën miletin.
E në vitin 1997, PS-ja e Fatos Nanos premtoi rikthimin e parave të piramidave, punësim, mbrojtje sociale, investime etj etj.
Por sa herë dy partitë e mëdha marrin pushtetin, ndodh vetëm një gjë: punësohen në administratë militantët e tyre, apo kasta e ekspertëve politikë.
Madje edhe në këtë aspekt oferta ka rënë, pasi tani as militantët nuk përfitojnë, por afrohen grupe të afërta e të lidhura me njerëzit që drejtojnë institucionet, ministritë apo edhe entet e ndryshme.
Njërëzit e kanë krijuar në kokën e tyre që për të kryer karrierë në një shtet si Shqipëria, ose duhet të kalosh në partitë politike, ose tek tarafi i njerëzve të pushtetshëm.
Madje, këtu si ndërmjetës u fut edhe klientelizmi i LSI-së, që e ktheu ofertën në një fenomen electoral, çka trazoi edhe më shumë shoqërinë.
Partitë politike tek ne nuk lodhen më as të bëjnë programe, as të hartojnë studime, apo të krahasojnë modele që mund të trasformojnë arsimin, shëndetësinë, industrinë e të rrisin punësimin si A-ja e plagës sociale në Shqipëri.
E kanë gjetur kollaj, merren vetëm me atë që e quajnë “ofertë fiskale”, debat që gjithsesi mbetet i përciptë. Se në fund kur vijnë në qeveri, i gjithë yxhymi i kryeministrave është si të sigurojnë të ardhura sa më shumë që të mbushin buxhetin për rroga e pensione, e po doli për ndonjë investim.
Loja që bëhet nga të ashtuquajturit ekspertë nëpër panele sikur kanë “shpikur rrotën” është bërë bajate, pasi nuk ka më as kërkesë nga ata që përfaqësojnë opinionin publik që është i zëshëm në televizione, e as oferta që japin partitë nuk ka asnjë mendim apo ide më të menduar.
Shqipëria është i vetmi vend, ku për ligjin më themeltar të financave në vend, siç është buxheti i shtetit, jo që nuk bëhet asnjë debat në Parlament, por as nuk e diskuton kush në media, duke informuar me hollësi se ku do të shkojnë paratë e qytetarëve që i paguajnë nëpërmjet taksave.
Opozita e Lulzim Bashës, që akuzon si refren qeverinë për taksa, asnjëherë nuk e ka bërë këtë debat si duhet as në Parlament kur ishte, por as në këshillin bashkiak kur ishte.
Sot jemi një vit që kur kjo opozitë braktisi të gjithë përfaqësimin institucional që e merr nga qytetarët, ku realisht nuk është analizuar asnjë aspekt se çfarë fitoi e çfarë humbi politika, shoqëria, edhe vetë opozita nga ai aksion i dhunshëm ku pati molotov e sulme ndaj Qeverisë e Kuvendit nga njëra anë, e gaz lotësjellës nga ana tjetër.
Sot që ndryshuan mendje dhe u kthyen në logjikën normale të zgjedhjeve, oferta politike që diskutohet është: a do të kthehen të larguarit dhe a do kthehet taksa e sheshtë, ku sado të ketë përparësi e difekte të njërit apo tjetrit model, loja apo qëllimi është që shteti të mbushë buxhetin me taksat e qytetarëve, ngaqë këtu nuk ka opsion tjetër, nuk ka prodhim, nuk ka industri, nuk ka turizëm që të bëhet industri. Po as nuk mendon kush se çdo të bëhet për to.
Ndaj liderët gdhihen e bien vetëm në dyqane, kioska e markete, të cilët e ndjejnë veten të rëndësishëm vetëm në kohët e fushatave…
