Bianca është vajza e aktorit të famshëm Jean-Claude Van Damme, me filmat e të cilit shumë prej shqiptarëve janë rritur. Ajo kërkon të ecë në gjurmët e të atit, por pranon se diçka e tillë nuk është e lehtë. Në një intervistë për revistën “Class”, Bianca shprehet se po lufton me bipolaritetin dhe depresionin si dhe ka shfaqur dëshiron të vizitojë edhe Shqipërinë.
Pjesë nga Intervista
Je sportiste, aktore dhe modele e suksesshme. Nëse do të duhej të zgjidhje mes këtyre profesioneve, cilin do të zgjidhje?
Asnjë prej këtyre. Do të zgjidhja të isha regjisore filmash. Derisa kjo gjë të realizohet do të merrem me aktrim. Më pëlqen aktrimi edhe pse mua më frikësojnë kamerat, megjithatë të fshihesh pas një personazhi është diçka që të jep siguri. Është bukur të jesh dikush tjetër, të paktën një herë.
Çfarë të bëri të kuptoje që dëshiroje të merreshe me aktrim?
Nuk kam dashur kurrë të merresha me aktrim, më shumë mendoj se m`u imponua nga të tjerët. Megjithatë, tani mund të them që aktrimi është si një arratisje që e shijoj. Më parë e shprehja veten përmes poezisë, por ndonjëherë bëhesha më e zymtë nga sa duhej dhe shumicën e kohës nuk arratisesha dot nga bota, ndërsa aktrimi ma jep këtë alternativë.
Të jesh e bija e një personazhi të famshëm, siç është Jean-Claude Van Damme, e ka bërë më thjeshtë rrugën tënde drejt suksesit në industrinë e filmit?
Jo, e ka bërë edhe më të vështirë. Jam nën një hije dhe automatikisht jam futur në një kategori të caktuar nga e cila është shumë e vështirë të dal, kur apo nëse është e nevojshme. Shumë njerëz mund të mendojnë se e kam pasur çdo gjë gati, por në fakt nuk është kështu. Unë zakonisht nuk kërkoj aprovimin apo mendimin e të tjerëve, por kam probleme me vetëbesimin. Kur bëhet fjalë për punën time apo për diçka që e bëj me pasion, besoj se gjithmonë do të dua të di nëse njerëzit vërtet mendojnë se jam e talentuar apo e thonë thjesht për të më bërë qejfin.
Si do ta përshkruaje marrëdhënien me babain tënd?
Do të thosha që është si ai libri që e merr gjithmonë për ta lexuar, por nuk e përfundon kurrë, mjaftueshëm interesant për ta lexuar një herë në disa kohë. Ai ka qenë gjithmonë duke punuar e udhëtuar dhe me kalimin e kohës largësia u bë diçka normale për mua.
Ke qenë ndonjëherë në Shqipëri? Çfarë mendimi ke për shqiptarët?
Nuk kam qenë asnjëherë në Shqipëri, por do të doja ta vizitoja një ditë, atëherë do të mund t`i përgjigjem edhe kësaj pyetjeje.
Nëse një ditë do të hiqje dorë nga karriera, për çfarë do ta bëje?
Dikur kam hequr dorë nga karriera për dashurinë dhe nuk mendoj se do ta bëja sërish.
Nëse do të ktheheshe pas në kohë, çfarë do të ndryshoje?
Mund të kem shumë ulje-ngitje, por e dashuroj njeriun që jam për shkak të së shkuarës sime. Do të bëja çdo gjë njësoj, veçse do të kisha ndjekur një rrugë të ndryshme për sa i përket karrierës. Një rrugë më logjike.
Cila është gjëja e fundit që të ka bërë për të qarë?
Nuk kisha qarë për vite, por një javë më parë pata një shpërthim. U ndjeva ekstremisht e humbur dhe totalisht vetëm.Thjesht u mbylla në tualet dhe lexova ditaret e vjetër, që nga ato të fëmijërisë e deri tek ato që kisha shkruar së fundmi dhe e lashë veten të lirë. U shokova që më pas lotët u kthyen në lot lumturie, për shkak se kishte kaluar shumë kohë që kur kisha qarë për herë të fundit. Tani duhet të pres katër vite të tjera deri në shpërthimin e radhës.
Cila është fobia jote më e madhe?
Buburrecat dhe flokët e lagur në sapun. Është e çuditshme, por më fusin frikën.
Cila është ambicia jote më e madhe?
Forbes. Jo sepse më pëlqen bota e të pasurve, por sepse i kam mposhtur djajtë që janë munduar të më ndalojnë çdo ditë.
