Adela Gjoka ishte në vitin e fundit në fakultetin e Inxhinierisë së Ndërtimit në Tiranë, ndërsa ditët e fundit kishte shkuar në familjen e saj në Rrëshen pasi ndodhej në gjëndje të rënduar shëndetësore. Në momentin e vetëvrasjes Adela mbylli sytë me shami para se të hidhej nga pallati.
Pas vdekjes së saj një turmë e madhe njerëzish që kishin vetëm disa orë që e njihnin nëpërmjet televizorit dhe portaleve gjetën shkakun e vetëvrasjes së saj. Krimbi që e ka ngrënë atë përbrenda duhet gjetur brenda saj. Shpesh njerzit perciptazi si shkak shohin ndarjen nga i dashuri, varfërine, mungesën e punës e qindra shkaqe të pakuptimta. Asnjë nuk sheh arsyen e vërtetë pasi shohin jashtë saj… fiksohen te thashethemi, te interesi për të intepretuar gjërat, gjithesesi cilado qoftë arsyeja që dikush vret veten nuk është një arsye që mund ta perceptojmë me tre lajme që lexojmë në portale.
Ekzistenca e një personi është më e thelle se kaq. T’i japësh fund jetës është vendim ekzistencial që as njerëzit e teknologjisë dhe as lexuesit e portaleve së bashku me shkruesit dhe pronarët e tyre nuk e zbërthejnë dot. Human i dashur, kuptoje se nuk po zbulon sa është kilja e domateve as sa doli ndeshja. Nuk mund të zbulosh ti si janë gjërat e një të reje brenda saj kur sheh gjërat nga jashtë. Nevoja per të mos jetuar vjen nga brenda ashtu sikurse dhe nevoja per të jetuar.. Vetëm Adela e di pse deshi t’i jepte fund jetës.
Vdekja është gjëja më e sigurt dhe të heqësh dorë nga jeta ti i heq shansin vetes për t’u bërë dikushi. Ndoshta ne e shohim kohën si limit por shpirti, fryma apo subkonshienca jonë nuk do t’ia dijë për kohën, ka koncept më të gjerë sesa realizimi i ëndrrave në kohë rekord.
Një vendim për të ndërprerë jetën vjen pikërisht aty nga shpirti i cili se njeh fare konceptin kohë. E mesa duket as varfëria nuk është një arsye e fortë por dicka tjetër që shqisat tona 3 dimensionale se perceptojnë dot… vdekja nuk njeh aristokraci, mbretëri vdesin, lypësit vdesin, inteligjentët vdesin, budallenjtë vdesin. E tillë është vetë jeta.
