Ushtria izraelite njoftoi fillimin e evakuimit të Rafahut, por në prapaskenë vazhdojnë negociatat.
Hamasi mund të vendosë të pranojë një marrëveshje.
Ai kupton përmes ndërmjetësve izraelitë se në rast të një armëpushimi, IDF do të shmangë Rafahun.
Ose më mirë, do të zëvendësojë sulmet në shkallë të gjerë me bastisje dhe operacione të synuara.
Për Netanyahun, ka kuptim. Por çfarë kuptimi ka për Hamasin? Çfarë ka ndryshuar?
Natyrisht, ajo që ka ndryshuar është se 129 pengjet ende në Gaza tani janë kryesisht të vdekur.
Dhe sa më tej të shkojë, aq më shumë Hamasi e humbet elementin e vetëm të pazarit.
Por diçka tjetër bëri ndryshimin: ishte presidenti turk, Recep Tayyip Erdogan.
Te Hamasi, Erdogani ka shumë më tepër ndikim se Katari, sepse ai nuk është aleat: ai është mik.
Një mik i vjetër i Ismail Haniyeh dhe i Byrosë Politike, me të cilin ai ndan matricën e Vëllazërisë Myslimane.
Dhe sipas Erdoganit, ose lufta ndalet, ose fitorja e Hamasit do të kthehet në disfatë.
Sepse në botën arabe, tani për tani, 7 tetori, pavarësisht gjithçkaje, konsiderohet një sukses.
Ai ka rikthyer çështjen palestineze, ka zbuluar cenueshmërinë e Izraelit, ka ndezur opinionin publik, me demonstrata kudo, ka shtyrë Gjykatën Ndërkombëtare të Drejtësisë të ndërhyjë, ndoshta edhe Gjykatën Penale: dhe sido që të jetë shkon, do të ketë fundin e bllokadës së Gazës dhe një qeveri të vetme me Bregun Perëndimor.
Ndalo dhe rigrupohu. Në fund të fundit, Hamasi është i rraskapitur.
Nuk është rastësi që ishte Turqia ajo që njoftoi se Hamasi nuk ka kundërshtime për një qeveri të përkohshme dhe në të vërtetë është gati të shpërbëjë brigadat al-Qassam dhe të njohë kufijtë e vitit 1967.
Nuk është asgjë përfundimtare – veçanërisht pasi grupet e tjera të armatosura kanë mbetur, duke filluar nga Xhihadi Islamik.
Por Erdogan e ka ripozicionuar Hamasin në atë që ka qenë gjithmonë roli i tij: një lëvizje politike dhe jo vetëm ushtarake.
Një lëvizje për të cilën lufta është vazhdimi i politikës me mjete të tjera. Dhe jo anasjelltas.
Ismail Haniyeh ka qenë në Stamboll që nga 20 prilli.
Nuk është e sigurt që ai do të kthehet në Doha. Por nuk është vetëm Erdogani.
Figura tjetër kyçe është më pak e njohur, por po aq thelbësore: ai është siriani Abdallah al-Dardari, i dërguari i OKB-së për vendet arabe, një lidhje historike midis sunitëve dhe shiitëve.
Sepse problemi ka qenë gjithmonë dita pas. Çfarë duhet bërë me Gazën?
Palestinezët kanë vendosur disa kohë më parë: duan Nasser al-Qudwa, nipin e Arafatit, i cili është nga Fatah, por nga krahu i Marwan Barghoutit.
Pengesa është 88-vjeçari, Mahmoud Abbas.
I ftuar nga SHBA-të, ai emëroi Muhamed Mustafa, këshilltarin e tij kryesor, si kryeministër – i cili nuk jeton as në Ramallah, por në Aman.
Dhe për këtë arsye, ndërsa ne përpiqemi të kuptojmë, ose më saktë, të llogarisim, çfarë dhe sa t’i ofrojmë Fatahut në mënyrë që të tërhiqet, Abdallah al-Dardari po punon për të krijuar një lloj administrimi de facto.
Autoriteti i Rehabilitimit të Gazës do të kujdeset për rindërtimin nëpërmjet agjencive dhe OJQ-ve të OKB-së, me IDF-në ende në terren, por fuqia, gradualisht, gjithnjë e më shumë tek palestinezët.
Në pritje që për Mahmoud Abbas-in të mendojë Zoti.
Kjo çon në faktorin e tretë që prek Hamasin: Emiratet e Bashkuara Arabe dhe Arabinë Saudite.
I thirrur për të paguar faturën e rindërtimit, e vlerësuar në pothuajse 40 miliardë dollarë.
Vetëm për të hequr rrënojat, 37 milionë tonë, 300 kilogramë për metër katror, do të duhen 14 vjet.
Por kjo nuk është aspak një barrë: është një biznes.
Vetëm shikoni interpretimet e para, të cilat Hamasi i valëvit me krenari: Gaza duket si Dubai.
Një nga ndërmjetësit e quajti marrëveshjen “Marrëveshja Din-Din” – nga zhurma e parave.
Dhe perspektiva, vetëkuptohet, është zgjerimi i Marrëveshjes së Abrahamit mbi të cilin Netanyahu po vë bast gjithçka.
Për shkak të të dyjave, një: do të hyjë në histori për 7 tetorin, ose për shndërrimin e krizave më të këqija në mundësitë më të mira.
Por larg vëmendjes, ka edhe një faktor tjetër. Bregu Perëndimor.
Në realitet, gjithçka që ka mbetur nga Intifada janë gurë varresh./Repubblica