Nga Akil Ylli
Deshta me marre 15 ditshin, por s’paska qene e thene. S’te lem o te keqen vllaj, Lulashi me shok! Shyqyr qe s’jam vetem, se rrezik me thane, ky paska dal meç, qe merret prap ma ta, midis korrikut! Per fat nuk ashte nxeht, keshtuqe kam pak shance, me shkru marrina.
Mbas deshtimit spektakolar te sulmit final 7 mujor, per rrezimin e Rames dhe sabotomin e zgjedhjeve te 30 qershorit, eshte mese normale, qe te pritej ndonje reflektim, apo nxjerrja e ndonje mesimi, nga ana e Aleances se Bashkuar. Tash 6 vjet, bene veç nje verre ne uje! Ku ishe o Shaqo? Hiç, asgjekundi.
Per te mbajtur mbajt gjalle deshperimin e thelle te hazhiqamilsave, qe u pa qarte ne manifestimimin e 7 korrikut, ku me shume se me nje proteste, ngjante me nje kortezh, kishte menduar Lulashi. Nen pushtetin e Sindromes se Babales, qe te xhvesh nga çdo lloj ndejesie karakteri, burrnie, nderi, dhe te lejon me lehtesi te admirushme, te flasesh çfare do lloj broçkullet, rrenet, shpifjet, i siguroj te tijet, se perfundimisht e kishin mundur Ramen dhe fituar zgjedhjet. Rrofte Sindroma e Babales!
Por kryevepra ne ate manifestim, ishte ajo çfare shkruhej ne ate parullen extralarge: Ne besojme ne Partine Demokartike! Me mbani burra! Partine Demokartike!? S’ashte e mujtuj, t’me pickojne dikush bre! Per nder, mu pa mbledh bashke Hasheku, Shekspiri, Molieri, Lukani dhe Ezopi po deshet, nuk kishin mujt me kriju epitaf ma t’bukur! Partia Demokartike! O nan me lot!
Mirpo Lulashi, duke pare ftohtesine e trupave te tij, u turr me vrap drej degeve demokartike ne qarqe, qe ti sqaroje tet a tet strukturat. Me siguri, kur e kane degjuar t’ju thote perseri, qe Ramen e kishin mundur dhe zgjedhjet i kishin fituar, do ta kene sha me mend, me tane robt e shpis, deri ne shtat breza! Dhe s’kane faj! Ju ka hequr te shkretve buken e gojet, kurse ky dallkauku u thote, kena fitu! Pik e zeze, çi ka gjete!
Per ti mbajtur disi me gajret e shpres, Lulashi ju premtoj, qe tashti, fille mas veres, do nisin aksionin e ri, ate te zgjedhjeve te parakohshme pa Ramen dhe politik te madhe, shoqeruar me ndryshime te thella kushtetuse. O t’keqen e mendjes o Lulash!
Me sa shihet, qyqaret, ngaqe jane te mollosur nga Sindroma e Babales, nuk kane kuptuar asgje, perndryshe duhet ta kishin nxirre me shqelma perjashte. Roba da matti!
Po mire o Lulash, po e zeme, qe do ja arrish ti genjesh keta rrezikzinjte, qe je ne gjendje te provokosh zgjedhje te parakohshme, dhe keta perseri do ti kene duart ne tepsi, sepse natyrisht, zinxhirit te sukseseve ne kurikulumin tuaj, s’ka pse ti mungojne dhe zgjedhjet e parakohshme, po zgjedhjet pa Ramen, si do ti besh!?
Zakonisht, kur dikush ja fut kot, thone i lshon fjalet pa dogan, kurse ky i lshon marrinat pa dogan. Po si behen zgjedhjet pa Ramen mor teveqel!? Veçse ne u avulloft Rama! Ose ka dhe nje mundesi tjeter, qe Sherbetorja e Zotit, jo si at’here kur parashikoj ne kry te vet, qe Rama do ti kthente kamt nga dielli ne shkurt, kesaj radhe ka marre garanci divine, dhe e ka bindur Lulashin, qe eshte sagllam, se Rama nuk e kap gjalle shtatorin. Perveç kesaj, e ka siguruar, se ne rast te nje distracioni te paparashikuar te Perendise, ne momentin e pritshem, ka ne loje dhe planin rezerve. Ne veprim do te futej menjehere Likja. Me shpejtesi do te vishte kostumin e Avni Rustemit, dhe do ta ja numronte Rames mu ne lule te ballet, me dy krisma ne Surrel. Fantazia qe karekterizon Sindromen e Babales, nuk ka asnje limit!
Megjithse, mund te mos jete, as njera e as tjetra. Ndoshta Lulashit i ka thane mendja, qe e ka ai ne dore me zgjedhe edhe kundershtarin, dhe i ka binde qyqaret, qe si kundershtare ne zgjedhjet e aferta, do te vendose, o Shykri brekbirumin, o Hazbi Kasen. Mandej s’kane si mos me kene te knaqun haxhiqamilsat, te ardhmen e kane te sigurte, megjithse edhe ndaj tyre, nuk eshte e thene se fiton. Fifti, fifti, i kane shanset!
Kurse ne Shkoder ishte shkri krejt. Tempullin i demokracis e emeroj.(per fat, jo te demokarcis) Kaq keq e kishte mberthyr entuziazmi, sa e çoj edhe me shume steken e mbeshtetjes nga shqiptaret. Nga ajo qe deri dje llomotiste perdite, qe gezonte besimin e 85% te shqiptareve, e çoj ne 95% te tyre. He t’lumte pushka, o Babale!
Nuk ka njoftime konfidenciale, se si e kane pritur kete sihariq nenpunesit e Bashkise, qe fale aksioneve te Lulashit, rrezikojne te dalin ne rruge te madhe, apo dhe ndoj cope kshilltari bashkiet, qe i ka heke buken e gojes. Por sipas fotove te publikuara neper media, takimet te linin pershtypjen, qe ishin bajagi te kenaqur e entuziaste. I ka myt Sindroma e Babales!
Gjithashtu, nuk njihen detaje, dhe per çfare eshte biseduar rreth propozimit te Molovtanes, per t’ja dorezuar Shkodren, nje Komisioni Nderkombtare. A e ka marre persiper Lulashi ate muhabet, apo s’ka dashte me i fyte hundet, sepse ai ka veshtirsi me arithmetiken e thjeshte, e jo me me histori te koklavitura nderkombetaresh? Asnje haber. Te kete qene ajo, qe ka formuluar ate ide, si pasoje e deshperimit, zor ta mendosh. Historia, siç e ka deshmuar me pare, nuk eshte pike e forte e saj. Ka shume mundesi, qe si sygjerues, te kete pasur historianin brilante Romeon, qe e njef historianin ne maje te gishtave. Dhe ajo e shkreta, pa e vra mendjen ma gjate e ka plasur maksibudallekun. Pse jo, Sindroma e Babales hin gjithkun!
Por tallja me e madhe qe u beri shkodranvet, ishte kur i tha nje te liruari nga burgu, per djegjen e KQZ-es: Këta janë të burgosurit politik të kohëve moderne se veteranët i kemi. Është me fat kush ua shtrëngon dorën sot këtyre se nesër do vijnë të bëjnë gjithë fotografi me ta. Dhe te gjithe mbeten te kenaqur. Sa bukur!
Sigurisht, tallje me hapur se kaq, nuk mund te perfyterohet. Sepse nuk mund te imagjinohet, qe nje njeri normal, te beje nje deklarate te tille seriozisht. Eshte e pamundur! Ne kete rast, tejkalohet dhe Sindroma e Babales. Kjo eshte Sindroma e Baboles!
Bile, biles, menyra si shprehen e veprojne keta, nuk te lene as dyshimin me te vogel, qe veprimet psikomotorike te tyre, kordinohen prej Sindromes se Boles!
